Αναμφισβήτητα ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ είναι ένας απ' τους πιο γνωστούς, πολυδιαβασμένους συγγραφείς ανά τον κόσμο. 'Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1564 στο Στράτφορντ και πέθανε το 1616 επίσης στο Στράτφορντ. Ο συχνά αποκαλούμενος εθνικός ποιητής της Αγγλίας, αλλά και « Βάρδος του 'Ειβον » έχει αφήσει μια τεράστια κληρονομιά. 38 θεατρικά έργα, 154 σονέτα , ποιήματα και δυο μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες  γλώσσες και έχουν παιχτεί εκατομμύρια φορές.

Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά κενά στις γνώσεις μας για τον Σαίξπηρ, καθώς δεν είναι γνωστό ούτε όλα τα έργα που έγραψε, ούτε η σειρά που τα έγραψε είναι γνωστή.Η διαπίστωση ότι γνωρίζουμε πολύ λίγα για τον άνθρωπο προκύπτει ακριβώς επειδή σώζεται το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Αν είχαν σωθεί μόνο οι κωμωδίες του, θα τον θεωρούσαμε τύπο μάλλον ρηχό. Αν είχαμε μόνον τα σονέτα, θα λέγαμε ότι ήταν άνθρωπος με σκοτεινά πάθη. Από τα υπόλοιπα έργα του θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι αλλού εμφανίζεται αριστοκρατικός, αλλού εγκεφαλικός, μεταφυσικός, μελαγχολικός, μακιαβελικός, νευρωτικός, ξέγνοιαστος, τρυφερός και άλλα πολλά. Όλα αυτά ως συγγραφέας. Ως άνθρωπος όμως τι ήταν; 

Ο Σαίξπηρ, ακόμη και σήμερα, παραμένει ακαδημαϊκή εμμονή παρά ιστορικό πρόσωπο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα περιεχόμενα των επιστημονικών περιοδικών που αφορούν τον Σαίξπηρ και την εποχή του, θα διαπιστώσει ότι γίνονται επίμονες έρευνες για θέματα όπως «Γλωσσολογική και πληροφοριακή εντροπία στον Οθέλλο», «Ασθένεια του ωτός και φόνος στον Άμλετ», «Κατανομές Poisson στα σονέτα του Σαίξπηρ», «Ο Σαίξπηρ και το έθνος του Κεμπέκ», «Ήταν άντρας ή γυναίκα ο Άμλετ;» και άλλα εξίσου ευφάνταστα. Έχει χυθεί τόσο μελάνι για το συγγραφικό του έργο, που αν δεν αγγίζει τα όρια του γελοίου φτάνει τα όρια της υπερβολής. Αν αναζητήσει κανείς πληροφορίες για τον Σαίξπηρ στη Βρετανική Βιβλιοθήκη, θα συναντήσει 13.858 καταχωρίσεις, και στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον, 7.000 μελέτες. 
Αρκετοί ερευνητές κατά καιρούς ισχυρίστηκαν ότι τα έργα του Σαίξπηρ γράφτηκαν από κάποιον άλλο. Οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται στην άποψη ότι τα έργα του είναι τόσο πλούσια σε ειδικές γνώσεις από διαφόρους χώρους -νομικά, ιατρική, πολιτικές επιστήμες, ζωή της Αυλής, θάλασσα, αρχαιότητα, ζωή στο εξωτερικό-, που δεν είναι δυνατόν να τα έγραψε ένας επαρχιώτης με περιορισμένη μόρφωση. Εικάζεται συγκεκριμένα ότι ο Σαίξπηρ ήταν απλώς ένας συμπαθής κωμικός, ένας ηθοποιός που δάνεισε το όνομά του σε ένα άτομο με μεγαλύτερο ταλέντο, το οποίο δεν μπορούσε να εμφανιστεί δημόσια ως θεατρικός συγγραφέας χωρίς να είναι κάτι σίγουρο.

Ο Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε στα έργα του εκφράσεις που υποδηλώνουν άνθρωπο μιας κάποιας παιδείας, αλλά χρησιμοποιούσε επίσης εικόνες που αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα και χαρακτηριστικά τη σχέση του με την ύπαιθρο. Τα παιδικά του χρόνια στο Στράτφορντ κρύβονται ουσιαστικά σε όλα τα κείμενά του. Είναι διακριτό όμως ότι ήταν χωριατόπαιδο, κάτι για το οποίο δεν ντρεπόταν. Στο σύνολο του έργου του δεν δείχνει την ελάχιστη επιθυμία να απαρνηθεί τις ρίζες του ή να παραστήσει κάτι που δεν ήταν. Όταν σκεφτόμαστε το έργο του, εντυπωσιάζει το πώς ένα και μοναδικό άτομο κατάφερε να δημιουργήσει με την πένα του τέτοιο πλούτο, τόση σοφία, τέτοια ποικιλία, ένα διαχρονικό έργο τόσο συγκλονιστικό και απολαυστικό. 
Ο Μπιλ Μπράισον στη βιογραφία του, αξιολογώντας προσεκτικά και τεκμηριωμένα συμπεράσματα προηγούμενων μελετών και καταγράφοντας τα δικά του ερευνητικά πορίσματα, επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο τι πραγματικά γνωρίζουμε για τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, την πιο σημαντική φυσιογνωμία των αγγλικών γραμμάτων, αποτίοντάς του παράλληλα φόρο τιμής. 

Όποιος και να ήταν , όπως και να ήταν το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Ο Σαίξπηρ επηρέασε το Θέατρο, τη Λογοτεχνία  με τα έργα του . Από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα στη Βερόνα μέχρι τον Άμλετ στη Δανία μας έχει κάνει να διαβάσουμε και να ξανά διαβάσουμε τα έργα του γεμίζοντας μας με σκέψεις, απορίες, διλήμματα περί ηθικής, συνείδησης ,ρομαντικές και μυστηριακές στιγμές. Ίσως τα έργα του για όλους εμάς που αγαπάμε τη γραφή του είναι τόσο ολοκληρωμένα που δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο.